www.voetbalpupillentrainer.nl

"Hey, wees slimmer!" Ik stond de vorige week naar een jeugdwedstrijd te kijken toen een coach deze fascinerende aanwijzing naar een speler schreeuwde. Ik loop er al een week over na te denken. Vragen die zoal bij mij opkomen: Wat bedoelde de coach? Slimmer dan wie? De tegenpartij? Dan de vorige actie? Of slimmer dan dat die speler ooit was? Maar ik zit vooral te bedenken wat die speler moet doen? Hoe laat hij zien dat hij slimmer is? En als hij het blijkbaar niet is, snapt hij dan wat van de aanwijzing? Ik kom er niet uit.
Dat aanwijzingen schreeuwen langs de kant van ouders en coach is sowieso een bijzonder gebeuren. Het lijkt er op dat de meeste trainers (en ouders) de spelers beschouwen als slechtwerkende Duracell-konijntjes waarbij alleen met schreeuwen de batterijen opnieuw geladen worden.

"Kom op, nou... !", "Hééeey", "Doorlopen!", "Overspeeeluh", "Opletten!", "Achter je!", "Omschakeluh! ". Die laats…

Het is weer de tijd van het jaar. Bij veel clubs zijn er plotseling gezellig veel ouders aanwezig die zenuwachtige langs de lijn drentelen tijdens de trainingen. Die gezelligheid wordt aangevuld met interessant doende trainers met ernstige blikken, geheimzinnig gefluister in bestuurskamers en nerveuze spelers en speelsters met onwennig hesjes. Kortom de selectieperiode is weer begonnen.


Die sportieve periode aan het einde van het seizoen is bijvoorbeeld ook herkenbaar door een collectief geheugenverlies van het trainerscorps. Het hele jaar spelen de spelers in de teams en kunnen minimaal 25 keer per jaar tijdens een wedstrijd en een veelvoud daarvan op de training bekeken worden. Alleen zijn de trainers spontaan die informatie vergeten, en moeten er plots selectietrainingen worden georganiseerd. Op basis van één mooie passerbeweging of een geweldige blunder op die selectietraining worden dan de nieuwe teams samengesteld. Een beetje alsof je een kind over laat gaan naar de volgende kla…

Het is mei en de kampioenschappen in de jeugd worden vaak in deze maand beslist. Als je dit jaar weer niet tot de gelukkigen behoort, dan doe je als leider of club natuurlijk iets behoorlijk verkeerd. Daarom volgen hier elf tips om te voorkomen dat jouw team in de toekomst het kampioenschap door de neus geboord wordt. Want prijzen winnen en kampioenschappen halen, daar is het natuurlijk wel om te doen.

De tips in deze blog zijn vooral bedoeld voor leiders van jeugdteams maar ook ouders kunnen een goede bijdrage leveren. Bijvoorbeeld door leiders op deze blog te wijzen of bij hun kinderen de waarde van een kampioenschap nog eens extra te benadrukken. Een euro per doelpunt en vijftig euro per kampioenschap zijn marktconforme beloningen maar een nieuwe Playstation kan natuurlijk ook.


Mocht je in een leeftijdsklasse spelen waarin geen standen worden bijgehouden en er dus geen kampioenschap is, geen nood, een onderlinge app-groep met de andere teams is snel gemaakt en met behulp van Excel …

Afgelopen week werd bekend dat SV Blauw Wit uit Nijmegen niet meer selecteert bij jeugd onder de twaalf jaar. Vanuit het project Gelijke Kansen van KNVB waren er al vier clubs mee bezig. SV Blauw Wit is, zover ik weet, de eerste club buiten het project om die verandert.

SV Blauw Wit gaat het anders doen en mij intrigeert de vraag: "Hoe anders? Op basis waarvan - als het vaardigheidsniveau niet meer leidend is - kom je tot goede teamindelingen?"



Over vaardigheidsniveau gesproken. Afgelopen seizoen vroeg ik tijdens een volleybalwedstrijd aan het team of ze hadden gezien dat er aan de andere kant van het net een meisje stond dat, laat ik mij voorzichtig uitdrukken, een ander vaardigheidsniveau had als de rest. Ik deed de suggestie veel ballen haar richting op te spelen. Een deel van mijn team reageerde hetzelfde als - denk ik - een deel van de lezers nu reageren: "Ooow, is dat niet zielig?"

Ik vertelde het team dat ik dat sociaal gezien een goed idee vond. Immers als …

Dankzij een tip van Bert stuitte ik op een merkwaardig bericht: Zwarte lijst voor onbetrouwbare recreatievoetballers. Het artikel vertelt over de club waar de recreatievoetballers die te vaak niet op komen dagen bij een wedstrijd, op een zwarte lijst met een rood kruis komen en niet meer mee mogen doen. Reden: er worden teveel wedstrijden afgelast vanwege de spelers die niet op komen dagen.



Ik moest onmiddellijk denken aan Basic Fit en andere fitnessorganisaties. Niet-opkomende sporters zijn daar een vast onderdeel van de bedrijfsvoering. Sterker nog, het verdienmodel van Basic Fit is er op gebaseerd. Menig iets te dikke veertiger of vijftiger (m/v) besluit rond Nieuwjaar lid te worden van een fitnessclub en sluit een lidmaatschap af voor een jaar. Ze gaan met goede moed drie keer in januari, komen uit schuldgevoel twee maanden later voor een vierde keer en de rest van het jaar zijn de goede voornemens weer vergeten. Basic Fit wordt rijk van niet-sporters, bij voetbalclubs zijn die du…

Juventus - Ajax was afgelopen en een zinnetje van Facebook: "Terecht gewonnen. Ajax was beter", bleef zich in mijn hoofd herhalen. In de voetbalwereld en met name bij supporters, voorzitters en coaches is er een obsessie voor gerechtigheid. "We hebben hier onterecht een punt verloren" - "Een punt was verdiend geweest" - "We hadden recht op meer" Altijd wordt het echte resultaat vergeleken met wat eigenlijk had moeten zijn, en beoordeeld wat rechtvaardig of eerlijk is.



Het valt ook niet mee. Voetbal is een sport met een hoge onzekerheidsmarge. Het resultaat van de wedstrijd komt lang niet altijd overeen met de inspanning en de kwaliteiten van de beide teams. Eén actie in een enkele minuut kan het resultaat van negentig minuten voetbal kan verpesten. Een lullig doelpuntje kan NAC van Ajax doen winnen. Echter het klagen daarover komt bij mij over als het zeuren aan een roulettetafel dat er nu al drie keer rood is gevallen. Mensen kunnen eenmaal nie…

In de vorige blog schreef ik over het belangrijkste proces binnen een club, het energiebeleid. Ik heb beloofd wat tips en truc te geven, dus daar gaan we .....

De tips gaan het makkelijkst aan de hand van een nieuw soort organogram van een verenging. Normaal is een organogram een hark met bovenaan het bestuur en de voorzitter en dan in de takken de diverse bestuursleden en commissies. Spelers en ouders komen merkwaardig genoeg nauwelijks voor. Google maar eens voor de grap op organogram sportvereniging.


Ik teken organogrammen van sportverenigingen tegenwoordig op een andere wijze.  Als volgt: bovenaan de mensen waar het om gaat en het proces waar het om draait: sporters en ingeval van de jeugd, ouders en natuurlijk voetbal. Direct daaronder staat dat wat het sportproces direct ondersteunt en zonder wie er geen trainingen en wedstrijd mogelijk zijn: coaches, trainers, leiders, scheidsrechters en wedstrijdleiders.

In de volgende laag degene degene die de directe ondersteuners ondersteun…

Ik gooi er gelijk een gewaagde stelling in:  "Bij sportverenigingen is er geen gebrek aan vrijwilligers, er is een gebrek aan goed omgaan met vrijwilligers."

Een voorbeeld uit de praktijk. Het bestuur van FC Juinen besluit dat er een nieuw beleid voor de komende tien jaar nodig is. Op de vorige beleidsplan stond visie & beleid FC Juinen 2007- 2016 en is verouderd. Erik-jan, EJ voor vrienden en secretaris van de club pakt enthousiast de handschoen op en biedt aan om een draft-visiedocument te schrijven. Karel de voorzitter en Theo, materiaalman en oudste clublid sluiten aan bij het werkgroepje. Ook Pieter, van het technisch beleid wil wel graag meelezen.



Een week na het besluit in de bestuursvergadering schrijft Erik-jan erna een eerste versie, en stuurt dit naar het drietal.

Situatie 1
Karel reageert na 6 dagen met een kort mailtje: "bedankt". Pieter reageert niet en komt pas bij de volgende bestuursvergadering er op terug met de mededeling dat hij het te druk …

Het schoot heel snel langs in de uitzending  over het huidige sportregime bij de jeugd van KRO-Monitor afgelopen zondagavond, de twee woorden: maakbare wereld. Het was Dr. Nicolette Schipper-van Werkhoven, sportpedagoog van Hogeschool Windesheim die het zei. Het zijn de twee woorden die mijn blog van vorige week en de blog van deze week verbindt. Het zijn ook precies de twee woorden die een onderliggend probleem benoemt in de huidige jeugdsport.

In mijn vorige blog besprak ik de irreële verwachting die er in de huidige maatschappij is, als het gaat om het bereiken van de top in een bepaald beroep. Idols en Holland Got Talent schetsten een  beeld dat ons laat denken dat slechts het meedoen aan een televisieprogramma volstaat om de top te bereiken. Iedereen kan alles. Televisie laat een maakbare wereld zien als het gaat om musicalster of topkok te worden.



Dat wereldbeeld van maakbaarheid wordt in de sport extra gevoed door een andere fenomeen, de zogeheten tienduizend-uurs-regel.

Het wa…

Mijn ringtone bracht mij fijntjes op de hoogte van een gemiste oproep van een onbekend nummer. Toen ik het nummer belde had ik haar plotseling aan de lijn, Karlijn Vernooij,  een heuse journaliste van KRO-Monitor, die een amateurblogger zoals ik interviewde over jeugdsport. Mijn eigen momentje in de schijnwerpers. Waar schrijven van amateurblogs allemaal niet toe kan leiden.

De titel van het onderzoek van KRO-Monitor waar zij mij interviewde is Sportregime en gaat over de druk die kinderen ervaren om zo goed mogelijk te presenteren in de sport. Ik zie bij de KRO-Monitor veel artikelen langs komen over dat de aanpak anders zou moeten. Ook ik ben er van overtuigt dat de aanpak van jeugdsport slimmer en leuker kan, en daarom ben ik nog altijd bezig met een conferentie over jeugdcompetities.



Echter waar ik weinig over lees is de vraag hoe dit zo is gekomen. Ik ben geen onderzoeker en deskundige, dus ik kan slechts speculeren. Ik zie wel een ontwikkeling in de laatste pakweg twintig jaar d…