www.voetbalpupillentrainer.nl

Bijna twee jaar geleden op 6 november publiceerde ik mij eerste blog. Ik schreef die blog uit een verbazing over de jeugdvoetbalwereld en over Thimo . Thimo mocht mondjesmaat meespelen met zijn team omdat hij niet zo goed kon voetballen en nogal stevig was. clubs aangesloten bij Gelijke kansen Veel blogs heb ik daarna geschreven over selecteren, indelen, scouten, coachen en trainen van spelers op jonge leeftijd. Veel verandering heb ik ook gezien in twee jaar. Zo ging het twee jaar geleden over de nieuwe spelregels en over competities zonder kampioenen. Dat is nu business as usual. De aandacht is inmiddels verschoven naar (stoppen met) selecteren. De stemming is duidelijk veranderd. Tegenwoordig twitteren een aantal KNVB-medewerkers onder leiding van Jorg van der Breggen dagelijks over talentontwikkeling en de veranderende inzichten. Het aantal clubs dat zich aansluit bij het project "Gelijke kansen" is al niet meer op twee handen te tellen. Het idee dat jong selec

Laura Aarts stopt met waterpolo omdat het plezier ontbreekt. Zij wil niet een jaar lang in een keurslijf worden gedwongen om met de Olympisch Spelen mee te mogen doen. " Ook al speel en train ik al jaren met die andere meiden, ik voel me het buitenbeentje. Ik wil iets anders, doe iets anders. Dat kan goed zijn, maar te vaak voel ik me daar niet prettig bij. Voor iedereen staat het leven in het teken van de Spelen. Dat begrijp ik. In 2016 had ik dat ook. Maar ik heb nu een andere visie. Ik wil op een fijne plek zijn en sociale contacten kunnen hebben. Ik denk dat we ook goed presteren als iedereen in het buitenland speelt en we iets vaker samenkomen in Nederland dan normaal. Maar dat is geen optie. " Er blijkt voor maatwerk geen plaats. Het is een one-size-fits-all-traject waar de trainer voor kiest: " De uitzondering die ik wilde, blijven trainen in Dunaujvaros en af en toe terugkomen naar Nederland, was te groot ", zegt Laura daarover. Meedoen met de aanpak

Ouders en jeugdsport. Het is niet snel goed. Al veel langer zijn er de klaagverhalen over onverschillige ouders die hun kind bij het tennispark, voetbalveld of sporthal droppen en vervolgens niet meer naar ze omkijken. De verenigingen vervolgens wanhopig achterlatend, op zoek naar hulp bij trainingen of in de kantine. Gebrek aan belangstelling bij de sportouders en daardoor gebrek aan vrijwilligers is een geliefd onderwerp binnen de vereniging met allerlei maatregelen als verplicht vrijwilligerswerk als gevolg. Sinds vorig seizoen hebben we ook de andere kant van de medaille in beeld: de curlingouders.  Nee, dat zijn niet ouders van kinderen die curling spelen want zoveel jeugdcurling wordt er niet gespeeld. Ik quote juffrouw Ank uit de aflevering van de Luizenmoeder: " Curlingouders zijn ouders die alle obstakels voor hun kroost uit de weg willen ruimen. " Curlingouders zijn ouders die zich juist overal mee bemoeien. En dat is een enorm probleem althans als ik af

Er zijn kaderleden in vele soorten en maten. Zo is het handig dat er een goede penningmeester bij de club is die op tijd de contributie int. Een goede voorzitter die het voortouw neemt is ook geen overbodige luxe. Ook de trouwe materiaalman, de betrouwbare helpers in de kantine en de gepassioneerde wedstrijdsecretaris zijn bij elke vereniging bijzonder welkom. Allemaal kader dat een club nodig heeft. In veel discussies over sportclubs ( 1 ,  2 ) gaat het dan ook over de algemene term "kader". In deze blog breng ik daar ongenuanceerd een nuance aan:  er maar één kaderlid bij sportclubs die er echt toe doet: de trainer; met alle respect - zeg je dan - voor de andere vrijwilligers. Mijn voetbalclub is de afgelopen jaren van driehonderd naar zevenhonderd leden gestegen. Dat is omdat er een geweldige trainer bij de Champions League (= de allerkleinste voetballers) staat. Geholpen door een zeer lage drempel (geen contributie bij de start) heeft die trainer voor het meren

Laat ik het nieuwe seizoen eens openen met een voorspelling: Sparta zal één van de degradanten in de Eredivisie zijn. Het WK vrouwen is alweer even geleden. Eén van de conclusie tijdens het WK was dat vrouwenvoetbal volwassenen is geworden. De reden: er werd tijdens de WK in de media net zo kinderachtig over vrouwenvoetbal gezeurd als normaal over het mannenvoetbal. Afijn, mijn eigen herinnering bij het WK vrouwenvoetbal was vooral de schrik van hoe conservatief voetbal nog is. Zo zag ik deze tweet  met stukken tekst uit de jaren zeventig. 1970 om precies te zijn  en niet 1870 zoals ik in mijn onschuld dacht. 1970, het jaar waarin voetbal pas werd erkend door de KNVB! Het zijn opzienbarende teksten met opzienbarende vooroordelen uit het verleden. Dat vooroordelen over vrouwen en voetbal nog altijd vaak voorkomen zijn, blijkt wel uit  deze discussie  twee dagen voor de finale. Er werd in de discussie besproken of Sarina Wiegman ook een eredivisie-team zou kunnen trainen.

De afgelopen week promoveerde mijn voetbalclub met een RKC-tje. Een RKC-tje is een promotie door een team dat eindigt op een zeer bescheiden plaats in de competitie. De naam komt van RKC die na een achtste plaats in de eerste divisie toch promoveert naar de Eredivisie. RKC-tjes komen - zover ik weet - alleen voor bij het voetbal en zijn er dankzij periodetitels. Met acht goede wedstrijden op rij en daarmee een periodetitel en een beetje doorzetten in de nacompetitie zit je zomaar als bescheiden middenmotor een klasse hoger. In andere sporten promoveren alleen de betere teams uit een klasse. Nacompetities worden niet gespeeld door willekeurige periodetitelwinnaars maar door de nummers 2 en 3 uit de competitie. Als die teams promoveren weten ze dat bij de top van de huidige klasse horen en dus dat het volgende seizoen handhaven met het huidige team mogelijk is. Dat geeft een  basis om beleid te maken: promoveren als je er aan toe bent, gestaag bouwen aan je niveau en eigen jeugd s

Het Lieke Martens-effect is het effect dat veel nieuwe meisjes voor voetbal kiezen omdat Lieke Martens samen met andere Oranje Leeuwinnen goede resultaten behalen. Alleen het Lieke Martens-effect bestaat niet . Net zo min als het Epke Zonderland-effect, het Tessie Wester-effect, het Daphne Schipper-effect of het Kiki Bertens-effect. Er gaan niet meer jeugd voetballen, turnen, handballen of tennissen vanwege een paar idolen die goede prestaties leveren. Na het gewonnen EK in 2016 is het aantal voetballende meisjes terug gelopen. Wat helaas ook niet lijkt te bestaan is het WK-in-eigen-land-effect. De volleybalbond organiseert vanaf 2015 veel internationale kampioenschappen in eigen land. De EK zaalvolleybal voor vrouwen in 2017 en het WK en EK beachvolleybal in 2015 en 2017 waren perfect georganiseerde toernooien met veel media-aandacht. Echter vanaf 2015 is de Nevobo leden kwijt geraakt, in de groep van de jongste jeugd bij de meisjes is er bijvoorbeeld een afname van bijna 20%.

Als je er als blogger tegenwoordig helemaal bij wilt horen, dan kruip je in de huid van trendwatcher en roep je wat interessants over trends. Aan die trend doe ik vandaag graag mee, want erbij horen wie wil dat nu niet? Het recept voor trendwatchting is  eenvoudig . Gebruik interessante woorden als disruptive (héél belangrijk!), de wet van Moore , Augmented Reality en Uber. Doorspek dat met waarschuwingen dat het allemaal vreselijk snel gaat en het succes is verzekerd. Natuurlijk voorspel je daarbij ook dat het in de toekomst nog véél sneller gaat, want een goede trendwatcher bespreekt niet alleen huidige trends maar voorspelt ook de toekomst. Vroeger voorspelde je de toekomst op achteraf-kermisjes verkleed als zigeunerin met een glazen bol. Tegenwoordig word je voor grof geld geboekt voor een optreden bij grote conferenties van menig gerespecteerd bedrijf. Niet gek, hoe de waarzeggers-branche in de loop van de tijd zijn verdienmodel heeft weten aan te passen. Ikzelf denk dat

" Tijd voor een nieuw seizoen. " Met zo'n openingszin denkt tegenwoordig iedereen dat je blog over Netflix gaat. Wellicht teleurstellend, maar mijn blog gaat over jeugdsport. Achtjarigen worden negenjarigen, C-jeugd wordt B-jeugd en pupillen worden junioren. Elk seizoen moet spelers, team en competities opnieuw worden ingedeeld. Je zou zeggen een seizoensovergang en al dat indelen na een flink aantal jaren oefenen routine is bij clubs en sportbonden. Niets is echter minder waar en er zijn - in mijn ogen - nogal wat verbeteringen mogelijk. Neem bijvoorbeeld leeftijdsgrenzen. Bij de KNVB zijn er sinds een paar jaar indelingen per leeftijdsjaar met als leeftijdsgrens 1 januari. Dat is slim want dezelfde grenzen worden gehanteerd voor internationaal voetbal en - het allerbelangrijkste - de leeftijdsgrenzen voor scholen in Nederland. Waarom veel andere sportbonden als de Nevobo, de KNHB en de KNKV hier af wijken en ouderwetse grens van 1 oktober hanteren, is mij een v

"Hey, w ees slimmer! " Ik stond de vorige week naar een jeugdwedstrijd te kijken toen een coach deze fascinerende aanwijzing naar een speler schreeuwde. Ik loop er al een week over na te denken. Vragen die zoal bij mij opkomen: Wat bedoelde de coach? Slimmer dan wie? De tegenpartij? Dan de vorige actie? Of slimmer dan dat die speler ooit was? Maar ik zit vooral te bedenken wat die speler moet doen? Hoe laat hij zien dat hij slimmer is? En als hij het blijkbaar niet is, snapt hij dan wat van de aanwijzing? Ik kom er niet uit. Dat aanwijzingen schreeuwen langs de kant van ouders en coach is sowieso een bijzonder gebeuren. Het lijkt er op dat de meeste trainers (en ouders) de spelers beschouwen als slechtwerkende Duracell-konijntjes waarbij alleen met schreeuwen de batterijen opnieuw geladen worden. " Kom op, nou... ! ", " Hééeey ", " Doorlopen! ", " Overspeeeluh",  " Opletten!", "Achter je!",  " Omschakeluh!