Curlingouders

Ouders en jeugdsport. Het is niet snel goed.

Al veel langer zijn er de klaagverhalen over onverschillige ouders die hun kind bij het tennispark, voetbalveld of sporthal droppen en vervolgens niet meer naar ze omkijken. De verenigingen vervolgens wanhopig achterlatend, op zoek naar hulp bij trainingen of in de kantine. Gebrek aan belangstelling bij de sportouders en daardoor gebrek aan vrijwilligers is een geliefd onderwerp binnen de vereniging met allerlei maatregelen als verplicht vrijwilligerswerk als gevolg.


Sinds vorig seizoen hebben we ook de andere kant van de medaille in beeld: de curlingouders.  Nee, dat zijn niet ouders van kinderen die curling spelen want zoveel jeugdcurling wordt er niet gespeeld. Ik quote juffrouw Ank uit de aflevering van de Luizenmoeder: "Curlingouders zijn ouders die alle obstakels voor hun kroost uit de weg willen ruimen." Curlingouders zijn ouders die zich juist overal mee bemoeien. En dat is een enorm probleem althans als ik af ga op de tientallen artikelen op het internet.

Curlingouders die alles voor hun kinderen regelen of juist onverschillige ouders die niet omkijken naar hun kroost. Wie of wat is nu het probleem? Is er nu geen of juist te veel bemoeienis bij de vereniging?  Ik kom er op basis van alle informatie niet meer zo goed uit. Maar ik denk dat het is zoals bijna alles in het leven: uiteindelijk is het de balans die het het doet.


Want aan die extra betrokken curlingouders zitten ook goede kanten voor de sport. Als ouders vooraan staan om obstakels uit de weg te ruimen voor hun kinderen, dan ruimen ze die misschien ook wel weg voor het team? Of voor de vereniging?

Hetzelfde met de onverschillige ouders die het kind bij de ingang van het sportveld dropt. Daarvan kun je in ieder geval zeggen dat ze geleerd om voldoende afstand te houden en dat ze dus niet schreeuwend en tierend langs de kant hun kroost staan op te hitsen.

De praktijk leert dat dat achterlaten van kinderen op sportverenigingen ernstig meevalt en dat het overgrote deel van de ouders ouders gewoon deugt. En dat jeugdcurling best een grappige sport is maar curlingouders verder een overdreven term is die in de meeste gevallen onrecht doet aan gezonde belangstelling voor ouders voor hun kinderen.

Mijn stelling is dat je de betrokkenheid van ouders als trainer vooral zelf in de hand hebt. Een paar tips:
  • De sleutel tot de ouders is de beleving van de kinderen. Zorg voor een goede sfeer. Als kinderen met enthousiaste verhalen thuiskomen is de interesse vaak snel aanwezig en willen ouders ook wel eens zien wat er nu gebeurd. En er bij betrokken zijn.
  • Geef ouders informatie. Zo maak ik aan het begin van het seizoen een informatieblad met uitgebreide informatie. Ik zorg voor een goede WhatsApp-groep met regelmatige updates. Ik geef ook regelmatig extra informatie over hoe het gaat  of wat er komt in de vorm van wedstrijdschema's, overzichtjes en infographics

  • Organiseer één of meerdere ouderbijeenkomsten rondom de training. Leg uit wat je doet, wat het jaarplan is, en wat jouw aanpak kenmerkt. Gebruik juist de bijeenkomst voor afspraken met de ouders over aanmoedigingen, bemoeienis en commentaar. 
  • Leer de ouders kennen. Als ze langskomen na de training maak even een praatje. Als je meer over de achtergrond van ouders weet, wordt aanspreken op gedrag makkelijker. Je kunt dat ook gebruiken om ze uit te nodigen voor bepaalde taken zoals meehelpen bij training of coaching, teammanager of sponsor. Zo heb ik dit seizoen twee vaders als sponsor, een derde vader is teammanager, twee moeders die helpen met trainen en coachen en een derde moeder die helpt met mentale training.
Ouder en jeugdsport. Misschien niet snel goed maar het kan vooral niet zonder elkaar. 

Reacties

Berichten

Wisselen

Tactiek

Winnen

Opstellingen

Voetbaljeukwoorden

Meiden

Elf tips om kampioen te worden

Winnen, nu of later?