Het Lieke Martens-effect
Het Lieke Martens-effect is het effect dat veel nieuwe meisjes voor voetbal kiezen omdat Lieke Martens samen met andere Oranje Leeuwinnen goede resultaten behalen.
Alleen het Lieke Martens-effect bestaat niet. Net zo min als het Epke Zonderland-effect, het Tessie Wester-effect, het Daphne Schipper-effect of het Kiki Bertens-effect. Er gaan niet meer jeugd voetballen, turnen, handballen of tennissen vanwege een paar idolen die goede prestaties leveren. Na het gewonnen EK in 2016 is het aantal voetballende meisjes terug gelopen.
Wat helaas ook niet lijkt te bestaan is het WK-in-eigen-land-effect. De volleybalbond organiseert vanaf 2015 veel internationale kampioenschappen in eigen land. De EK zaalvolleybal voor vrouwen in 2017 en het WK en EK beachvolleybal in 2015 en 2017 waren perfect georganiseerde toernooien met veel media-aandacht. Echter vanaf 2015 is de Nevobo leden kwijt geraakt, in de groep van de jongste jeugd bij de meisjes is er bijvoorbeeld een afname van bijna 20%.
De komende jaren organiseert de Nevobo het EK voor mannen dit jaar en het WK voor vrouwen in 2022. Nou maar hopen die toernooien niet nog eens 20% verlies opleveren. Kortom er lijkt geen enkele positieve link te bestaan tussen de aandacht in de media voor die sport en het aantal jonge deelnemers wat de sport trekt.
Het is maar goed ook dat die link ontbreekt tussen keuze en media-aandacht. Het is namelijk niet zo slim om te gaan voetballen omdat Lieke Martens voetbal zo leuk vindt. Het is slim om te gaan voetballen omdat je dat zelf leuk vindt. Gelukkig is daar is steeds meer aandacht voor. Zo heeft de HAN onder de noemer ‘I like’ de HAN een website en app gelanceerd die kinderen moet helpen bij het bepalen van hun voorkeuren in de sport.
In dat kader las ik deze week ook dat de KNVB het voetbalaanbod nog passender gaat maken bij Onder 8, 9 en 10. Dat is binnen het voetbal zelf maar misschien moet het 'passend maken' in de huidige tijd wel breder? Misschien zit de winst voor de waterpolo, volleybal of het voetbal wel in de combinatie? Tenslotte kijkt ‘I like’ naar voorkeuren.
Ik heb namelijk wel een potentieel nieuw lid voor de Nevobo. Mijn voetbalzoon (ik heb er 3: een waterpolo-, een volleybal/freerun- en een voetbalzoon) loopt nu te verkondigen dat hij ook gaat volleyballen. Hij ziet zijn volleybalbroer tegen een bal slaan in plaats van schoppen en heeft het idee dat hij dat slaan ook wel kan.
Probleem is alleen dat hij dat niet zomaar kan proberen. Ja, je kunt voor een week of wat proefdraaien bij een club maar systematische langere tijd een extra sport op competitieniveau, dat past slecht in het verenigingssysteem. Beide teams trainen en spelen wedstrijden op hetzelfde tijdstip.
Maar waarom zou je niet één keer lid kunnen worden en voor een paar maanden de ene sport en een paar maanden de andere sport spelen omdat je voetbal en volleybal wilt uitproberen. Waarom kun je niet alleen elke tweede week lid zijn van een hockeyclub omdat je juist die weekenden bij je vader bent en de andere week tennissen bij je moeder? Waarom kun je niet de ene week een competitiewedstrijd korfbal en de week erop waterpolo spelen? Multi-sport dus.
Nieuwe multi-sportinitiatieven als Monkey-moves worden in Nederland overal gestart. Mijn pleidooi is dat multi-sport ook bij de 'normale' sportvereniging aandacht zou moeten krijgen. Dat kan door aandacht voor andere sporten op de training maar vooral door meer samenwerking.
Bovendien is ook nog eens goed voor de talentontwikkeling. Dat beschrijft David Epstein in zijn boek Range. Dat boek gaat over een multi-sportachtergrond voor topsporters. Tiger Woods is een uitzondering. Hij is wereldtopper en golft al vanaf zijn tweede jaar. Maar de meeste topsporters hebben een multi-sportachtergrond. Roger Federer wordt als tegenvoorbeeld opgevoerd en die heeft gevoetbald, geskied en gebasketbald voordat het tennis werd.
Naast volleybal voor mijn voetbalzoon biedt het multi-sport-idee nog veel meer mogelijkheden. Uit de voeten op gras kan ze al, en voetbal blijkt een uitstekende basis voor tennis volgens Roger. Dus ik zeg: Lieke Martens naar Wimbledon! Kijk, dan heb je het over een echt spectaculair Lieke Martens-effect!
Alleen het Lieke Martens-effect bestaat niet. Net zo min als het Epke Zonderland-effect, het Tessie Wester-effect, het Daphne Schipper-effect of het Kiki Bertens-effect. Er gaan niet meer jeugd voetballen, turnen, handballen of tennissen vanwege een paar idolen die goede prestaties leveren. Na het gewonnen EK in 2016 is het aantal voetballende meisjes terug gelopen.
Wat helaas ook niet lijkt te bestaan is het WK-in-eigen-land-effect. De volleybalbond organiseert vanaf 2015 veel internationale kampioenschappen in eigen land. De EK zaalvolleybal voor vrouwen in 2017 en het WK en EK beachvolleybal in 2015 en 2017 waren perfect georganiseerde toernooien met veel media-aandacht. Echter vanaf 2015 is de Nevobo leden kwijt geraakt, in de groep van de jongste jeugd bij de meisjes is er bijvoorbeeld een afname van bijna 20%.
De komende jaren organiseert de Nevobo het EK voor mannen dit jaar en het WK voor vrouwen in 2022. Nou maar hopen die toernooien niet nog eens 20% verlies opleveren. Kortom er lijkt geen enkele positieve link te bestaan tussen de aandacht in de media voor die sport en het aantal jonge deelnemers wat de sport trekt.
Het is maar goed ook dat die link ontbreekt tussen keuze en media-aandacht. Het is namelijk niet zo slim om te gaan voetballen omdat Lieke Martens voetbal zo leuk vindt. Het is slim om te gaan voetballen omdat je dat zelf leuk vindt. Gelukkig is daar is steeds meer aandacht voor. Zo heeft de HAN onder de noemer ‘I like’ de HAN een website en app gelanceerd die kinderen moet helpen bij het bepalen van hun voorkeuren in de sport.
In dat kader las ik deze week ook dat de KNVB het voetbalaanbod nog passender gaat maken bij Onder 8, 9 en 10. Dat is binnen het voetbal zelf maar misschien moet het 'passend maken' in de huidige tijd wel breder? Misschien zit de winst voor de waterpolo, volleybal of het voetbal wel in de combinatie? Tenslotte kijkt ‘I like’ naar voorkeuren.
Ik heb namelijk wel een potentieel nieuw lid voor de Nevobo. Mijn voetbalzoon (ik heb er 3: een waterpolo-, een volleybal/freerun- en een voetbalzoon) loopt nu te verkondigen dat hij ook gaat volleyballen. Hij ziet zijn volleybalbroer tegen een bal slaan in plaats van schoppen en heeft het idee dat hij dat slaan ook wel kan.
Probleem is alleen dat hij dat niet zomaar kan proberen. Ja, je kunt voor een week of wat proefdraaien bij een club maar systematische langere tijd een extra sport op competitieniveau, dat past slecht in het verenigingssysteem. Beide teams trainen en spelen wedstrijden op hetzelfde tijdstip.
Maar waarom zou je niet één keer lid kunnen worden en voor een paar maanden de ene sport en een paar maanden de andere sport spelen omdat je voetbal en volleybal wilt uitproberen. Waarom kun je niet alleen elke tweede week lid zijn van een hockeyclub omdat je juist die weekenden bij je vader bent en de andere week tennissen bij je moeder? Waarom kun je niet de ene week een competitiewedstrijd korfbal en de week erop waterpolo spelen? Multi-sport dus.
Nieuwe multi-sportinitiatieven als Monkey-moves worden in Nederland overal gestart. Mijn pleidooi is dat multi-sport ook bij de 'normale' sportvereniging aandacht zou moeten krijgen. Dat kan door aandacht voor andere sporten op de training maar vooral door meer samenwerking.
Bovendien is ook nog eens goed voor de talentontwikkeling. Dat beschrijft David Epstein in zijn boek Range. Dat boek gaat over een multi-sportachtergrond voor topsporters. Tiger Woods is een uitzondering. Hij is wereldtopper en golft al vanaf zijn tweede jaar. Maar de meeste topsporters hebben een multi-sportachtergrond. Roger Federer wordt als tegenvoorbeeld opgevoerd en die heeft gevoetbald, geskied en gebasketbald voordat het tennis werd.
Naast volleybal voor mijn voetbalzoon biedt het multi-sport-idee nog veel meer mogelijkheden. Uit de voeten op gras kan ze al, en voetbal blijkt een uitstekende basis voor tennis volgens Roger. Dus ik zeg: Lieke Martens naar Wimbledon! Kijk, dan heb je het over een echt spectaculair Lieke Martens-effect!
Reacties