Einde?
"Wekelijks sta ik met negen jongens en meisjes van negen jaar op het voetbalveld" wordt "Wekelijks stond ik met negen jongens en meisjes van negen jaar op het voetbalveld." Nee, niet alleen omdat de kinderen van het team volgend jaar 10 jaar zijn, maar ook omdat het team ophoudt te bestaan en ik voorlopig stop als voetbalpupillentrainer.
Hoewel het werken met mijn team en ook het schrijven van blogs mij heel veel plezier hebben gegeven, waren er ook teleurstellingen. Teleurstellend in het afgelopen seizoen was de afwijzing voor de Jeugdtrainer III cursus. Zonder diploma of aanwijsbare voetbalervaring op een bepaald niveau wordt ik niet toegelaten. Ik mag onderaan beginnen bij een pupillencursus.
Een buschauffeur die vrachtwagens gaat rijden begint niet met leren schakelen of de achteruit inparkeren. Een Java-specialist die .NET gaat programmeren start niet bij les 1. Ik heb ruim twintig jaar trainerservaring en alle diploma's tot en met niveau II (B) bij volleybal. Ik ervaar de afwijzing als een belediging voor mijn kennis en kunde en het zegt veel over de geslotenheid en (sorry) kortzichtigheid van de voetbalwereld.
Ik zou de makkelijkste weg kunnen kiezen en gewoon de pupillencursus doen. Dat weiger ik. Het is: of de KNVB verwelkomt mij en stelt letterlijk zijn cursussen en begeleiding open voor cursisten met eerder verworven kennis die juist een verrijking zullen zijn, en dan niet alleen voor mij. Of ik ben niet welkom en dan houdt het op. Dan hou ik op.
Lezers noemen mijn blogs soms confronterend maar ook leuk, eigenwijs, en waarschijnlijk ook dom en onrealistisch. En heel soms geniaal. De blogs zijn een weerslag van mijn ideeën en mijn mening en dat is niet altijd het standaard geluid binnen de voetbalwereld.
Bij de club voel ik mij dan ook vaak een buitenstaander. Ik heb bijna niet gevoetbald, geen voetbalmaatjes, en geen voetbalachtergrond. Voor velen bij de club met wel een voetbalachtergrond ben ik slechts een ouder met misschien wel een veel te grote mond.
Het uitdragen van mijn ideeën kost daarom vaak energie. Energie die goed op te brengen is, als er tegenover staat dat je team weer heel veel plezier heeft bij een wedstrijd of dat mijn blog wederom het record lezers heeft gebroken.
Maar als ideeën om mij heen anders zijn en de weerstand groter wordt, valt het soms tegen. Ik ben op een punt gekomen dat ik even pas op de plaats maak. Tijd voor rust en bezinning. Maar vooral tijd voor meer steun en samenwerking. Daarom ook mijn tweede blog over mijn ideale cluppie.
De tijd zal leren of er plaats is voor de voetbalpupillentrainer.nl en of ik mee mag werken aan het realiseren van mooie dingen bij "mijn cluppie". Voorlopig geen trainer, geen belevenissen en daarom is dit het laatste woord van de laatste zin van mijn blog: Einde.
Noot: Ik schreef mijn blogs met veel plezier. Ik wil jullie lezers danken voor de moeite die jullie hebben genomen ze ook te lezen!
Voor de liefhebbers heb ik vijf nog nooit gepubliceerde blogs over Wedstrijdbespreking, Scheidsrechters, Kunstgras, Jeugdopleiding (Rekenen) in cijfers en over Specialisatie van jeugdspelers (Spits) in pdf-formaat. Als je één of meerdere wilt ontvangen, laat het weten via Mail, Facebook of Twitter.
Hoewel het werken met mijn team en ook het schrijven van blogs mij heel veel plezier hebben gegeven, waren er ook teleurstellingen. Teleurstellend in het afgelopen seizoen was de afwijzing voor de Jeugdtrainer III cursus. Zonder diploma of aanwijsbare voetbalervaring op een bepaald niveau wordt ik niet toegelaten. Ik mag onderaan beginnen bij een pupillencursus.
Een buschauffeur die vrachtwagens gaat rijden begint niet met leren schakelen of de achteruit inparkeren. Een Java-specialist die .NET gaat programmeren start niet bij les 1. Ik heb ruim twintig jaar trainerservaring en alle diploma's tot en met niveau II (B) bij volleybal. Ik ervaar de afwijzing als een belediging voor mijn kennis en kunde en het zegt veel over de geslotenheid en (sorry) kortzichtigheid van de voetbalwereld.
Ik zou de makkelijkste weg kunnen kiezen en gewoon de pupillencursus doen. Dat weiger ik. Het is: of de KNVB verwelkomt mij en stelt letterlijk zijn cursussen en begeleiding open voor cursisten met eerder verworven kennis die juist een verrijking zullen zijn, en dan niet alleen voor mij. Of ik ben niet welkom en dan houdt het op. Dan hou ik op.
Lezers noemen mijn blogs soms confronterend maar ook leuk, eigenwijs, en waarschijnlijk ook dom en onrealistisch. En heel soms geniaal. De blogs zijn een weerslag van mijn ideeën en mijn mening en dat is niet altijd het standaard geluid binnen de voetbalwereld.
Bij de club voel ik mij dan ook vaak een buitenstaander. Ik heb bijna niet gevoetbald, geen voetbalmaatjes, en geen voetbalachtergrond. Voor velen bij de club met wel een voetbalachtergrond ben ik slechts een ouder met misschien wel een veel te grote mond.
Het uitdragen van mijn ideeën kost daarom vaak energie. Energie die goed op te brengen is, als er tegenover staat dat je team weer heel veel plezier heeft bij een wedstrijd of dat mijn blog wederom het record lezers heeft gebroken.
Maar als ideeën om mij heen anders zijn en de weerstand groter wordt, valt het soms tegen. Ik ben op een punt gekomen dat ik even pas op de plaats maak. Tijd voor rust en bezinning. Maar vooral tijd voor meer steun en samenwerking. Daarom ook mijn tweede blog over mijn ideale cluppie.
Noot: Ik schreef mijn blogs met veel plezier. Ik wil jullie lezers danken voor de moeite die jullie hebben genomen ze ook te lezen!
Voor de liefhebbers heb ik vijf nog nooit gepubliceerde blogs over Wedstrijdbespreking, Scheidsrechters, Kunstgras, Jeugdopleiding (Rekenen) in cijfers en over Specialisatie van jeugdspelers (Spits) in pdf-formaat. Als je één of meerdere wilt ontvangen, laat het weten via Mail, Facebook of Twitter.
Reacties