Winnen, nu of later?
In 1972 is er een onderzoek gedaan door Harvard naar kiezen van snoepjes door vierjarige kinderen. In het onderzoek, bekend als de marshmallow-test, werden kinderen gevraagd of ze nu één marshmallow willen of straks een doos vol. Er werd de kinderen niet verteld wat straks was. Het onderzoek gaat dus over of kinderen in staat zijn hun behoefte uit te stellen ten gunste van iets beters later. Met andere woorden of ze voor de lange termijn kiezen of voor de korte termijn.
Kinderen die bereid waren hun behoefte uit te stellen en dus kozen een doos marshmallows later, blijken in dat onderzoek succesvoller zijn dan kinderen die kozen voor één snoepje nu. Veertien jaar later bleek dat die groep gelukkiger en socialer was en hogere cijfers op school haalde. Ook als veertigers werden ze opgezocht. De kleuters die in 1972 de verleiding konden weerstaan, waren nu succesvolle volwassenen met goede banen en fijne relaties. De andere groep had beduidend meer problemen.
Het verhaal kwam in mijn gedachten toen ik voor de zoveelste maal in een discussie over winnen bij voetbal verzeild raakte. Diverse mensen verzekeren mij dat jeugdvoetbal "een spel is dat gespeeld moet worden om te winnen" is. Dat winnen het doel is. Dat voetbal draait om winnen.
In eerste aanleg is dat natuurlijk zo. Je speelt tegen elkaar om te kijken wie het beste de handelingen uitvoert, wat uiteindelijk uitgedrukt wordt in doelpunten en winst of verlies. Het is nogal flauw om te spelen maar dan niet je best te doen onder het motto: "ja maar, het gaat toch niet om het winnen". Als je je best niet wilt doen om te proberen te winnen, kun je beter niet gaan spelen, vind ik.
Maar als je wat verder kijkt dan dat winnen alleen kom je al snel bij de vraag welke keuzes maak een jeugdtrainer om de wedstrijd te winnen? Kies je voor de korte termijn of voor de lange termijn?
Zo kan een trainer alleen maar de beste spelers opstellen. De kans om de wedstrijd te winnen is waarschijnlijk groter. Alleen wat doet dat met de spelers die niet spelen? Wat als die spelers later wel nodig zijn en ze geen ervaring hebben? En voetballen die spelers nog wel over een tijdje?
Er zijn meer keuzes. Zet de spelers op door jou gekozen vaste posities en heb je geen oog hebben voor wensen van spelers? Kans op winst wordt waarschijnlijk groter maar wat doet dat voor de ontwikkeling en plezier van een jeugdspeler op lange termijn?
Nog meer keuzes: waar leg je het accent van je feedback en begeleiding? Beloon je doelpunten en winst en bestraf je fouten?Coach je gericht op winnen? Of coach je gericht op ontwikkeling voor later?
Bij het samenstellen van teams kun je ook kiezen voor de korte termijn. Het al eerder aangehaalde geboortekwartaal-effect mag hier niet onvermeld blijven. De oorzaak van dit geboortekwartaal-probleem is dat je de op-dít-moment-beste-spelers selecteert en niet kijkt naar de biologisch leeftijd en de ontwikkeling op lange termijn.
Systematisch de groep kinderen die later in het jaar geboren zijn, achterstellen en de kans onthouden op een gelijke ontwikkeling- want dat is wat er gebeurt - is onaanvaardbaar. Het is dat november-kinderen en december-kinderen geen bevolkingsgroepen zijn maar anders was dit schandaal allang viraal.
Speeltijd, systemen, feedback, selecteren. De focus op winnen kan ver gaan. Zo ver dat sommige trainers extreme maatregelen nemen. Lees hier een verhaal over basketballen zonder competitie.
Veel keuzes voor de korte termijn hebben een negatieve impact op de lange termijn. Zo stoppen er veel jonge sporters door een aanpak te veel gericht op winnen. Bijvoorbeeld geen of weinig speeltijd staat hoog in de lijst van redenen om te stoppen met sport. De winst van nu is ledenverlies op lange termijn.
Bij een onderzoek naar redenen om te sporten komt winnen bij meisjes en jongens opvallend genoeg niet voor in de top tien. Een langetermijnkeuze als beter willen worden staat wel hoog in de lijst van dat onderzoek. Het zijn dus niet de jeugdspelers die speciaal voor winnen kiezen.
In hoeverre zijn trainers dan in staat om hun directe behoeftebevrediging gericht op nu winnen uit te stellen ten gunste van de langetermijnontwikkeling van spelers en hun sport? Kiezen voor de lange termijn is meestal niet vanzelfsprekend. Clubs zullen een bewust beleid moeten voeren en trainers daarin meenemen. Want aangemoedigd door kreten als "voetbal speel je om te winnen" zijn veel trainers vaak niet veel anders dan het vierjarig kind dat nu één marshmallow wil.
Tip: lees hier een hilarisch voetbalverhaal over de gevolgen van kortetermijndenken.
Kinderen die bereid waren hun behoefte uit te stellen en dus kozen een doos marshmallows later, blijken in dat onderzoek succesvoller zijn dan kinderen die kozen voor één snoepje nu. Veertien jaar later bleek dat die groep gelukkiger en socialer was en hogere cijfers op school haalde. Ook als veertigers werden ze opgezocht. De kleuters die in 1972 de verleiding konden weerstaan, waren nu succesvolle volwassenen met goede banen en fijne relaties. De andere groep had beduidend meer problemen.
Het verhaal kwam in mijn gedachten toen ik voor de zoveelste maal in een discussie over winnen bij voetbal verzeild raakte. Diverse mensen verzekeren mij dat jeugdvoetbal "een spel is dat gespeeld moet worden om te winnen" is. Dat winnen het doel is. Dat voetbal draait om winnen.
In eerste aanleg is dat natuurlijk zo. Je speelt tegen elkaar om te kijken wie het beste de handelingen uitvoert, wat uiteindelijk uitgedrukt wordt in doelpunten en winst of verlies. Het is nogal flauw om te spelen maar dan niet je best te doen onder het motto: "ja maar, het gaat toch niet om het winnen". Als je je best niet wilt doen om te proberen te winnen, kun je beter niet gaan spelen, vind ik.
Maar als je wat verder kijkt dan dat winnen alleen kom je al snel bij de vraag welke keuzes maak een jeugdtrainer om de wedstrijd te winnen? Kies je voor de korte termijn of voor de lange termijn?
Zo kan een trainer alleen maar de beste spelers opstellen. De kans om de wedstrijd te winnen is waarschijnlijk groter. Alleen wat doet dat met de spelers die niet spelen? Wat als die spelers later wel nodig zijn en ze geen ervaring hebben? En voetballen die spelers nog wel over een tijdje?
Er zijn meer keuzes. Zet de spelers op door jou gekozen vaste posities en heb je geen oog hebben voor wensen van spelers? Kans op winst wordt waarschijnlijk groter maar wat doet dat voor de ontwikkeling en plezier van een jeugdspeler op lange termijn?
Nog meer keuzes: waar leg je het accent van je feedback en begeleiding? Beloon je doelpunten en winst en bestraf je fouten?Coach je gericht op winnen? Of coach je gericht op ontwikkeling voor later?
Bij het samenstellen van teams kun je ook kiezen voor de korte termijn. Het al eerder aangehaalde geboortekwartaal-effect mag hier niet onvermeld blijven. De oorzaak van dit geboortekwartaal-probleem is dat je de op-dít-moment-beste-spelers selecteert en niet kijkt naar de biologisch leeftijd en de ontwikkeling op lange termijn.
Systematisch de groep kinderen die later in het jaar geboren zijn, achterstellen en de kans onthouden op een gelijke ontwikkeling- want dat is wat er gebeurt - is onaanvaardbaar. Het is dat november-kinderen en december-kinderen geen bevolkingsgroepen zijn maar anders was dit schandaal allang viraal.
Speeltijd, systemen, feedback, selecteren. De focus op winnen kan ver gaan. Zo ver dat sommige trainers extreme maatregelen nemen. Lees hier een verhaal over basketballen zonder competitie.
Veel keuzes voor de korte termijn hebben een negatieve impact op de lange termijn. Zo stoppen er veel jonge sporters door een aanpak te veel gericht op winnen. Bijvoorbeeld geen of weinig speeltijd staat hoog in de lijst van redenen om te stoppen met sport. De winst van nu is ledenverlies op lange termijn.
Bij een onderzoek naar redenen om te sporten komt winnen bij meisjes en jongens opvallend genoeg niet voor in de top tien. Een langetermijnkeuze als beter willen worden staat wel hoog in de lijst van dat onderzoek. Het zijn dus niet de jeugdspelers die speciaal voor winnen kiezen.
In hoeverre zijn trainers dan in staat om hun directe behoeftebevrediging gericht op nu winnen uit te stellen ten gunste van de langetermijnontwikkeling van spelers en hun sport? Kiezen voor de lange termijn is meestal niet vanzelfsprekend. Clubs zullen een bewust beleid moeten voeren en trainers daarin meenemen. Want aangemoedigd door kreten als "voetbal speel je om te winnen" zijn veel trainers vaak niet veel anders dan het vierjarig kind dat nu één marshmallow wil.
Tip: lees hier een hilarisch voetbalverhaal over de gevolgen van kortetermijndenken.
Reacties