Talent
Mijn team barst het van het talent. Zo is er één jongen die het juichen van Ronaldo perfect kan nadoen en een andere speler die de schwalbes van een groot aantal spelers van de internationale top moeiteloos imiteert. En alle spelers in mijn team hebben een ongelofelijk talent voor het leuk vinden van voetbal.
Of er eentje in het team zit die voldoende voetbaltalent en doorzettingsvermogen heeft om de top of zelfs het eerste elftal te halen valt moeilijk te zeggen. Dat is ook het grote probleem met talent, de onzekerheidsfactor is enorm.
Alleen mensen kunnen niet zo goed omgaan met onzekerheid en als gevolg daarvan gaan ze rare fratsen uithalen om aan de onzekerheid te ontkomen. Neem bijvoorbeeld de beurs; daar is onzekerheid troef en tegelijkertijd proberen duizenden instanties je te laten geloven dat zij wel zekerheid kunnen brengen, als je maar betaald.
Een rare frats is ook het selecteren van vijfjarigen door Betaald Voetbalclubs. Ze zoeken nog net geen embryo's uit. In het Zweedse ijshockey selecteren een stuk later en veel slimmer.
Bij onzekerheid worden enkelvoudige gebeurtenissen gebruikt als bewijs voor een langdurig onzeker proces. Zo is de eerste dag van boven de 30 graden het bewijs van de klimaatverandering en de eerstvolgende nacht van 15 graden onder nul het bewijs dat de klimaatverandering echt niet bestaat.
Een fantastisch doelpunt van 20 meter in de kruising is al snel het bewijs van een supertalent en een enorme blunder in de volgende wedstrijd laat zien dat de speler er niets van kan. Op deze manier is Jorrit Hendrix het enkelvoudig bewijs van het doordachte selectiebeleid van PSV.
Helaas, zo werkt het niet. Talent en talentontwikkeling is iets van de lange adem. Het duurt gewoon lang en er zijn veel factoren die bepalen of iemand tot bloei komt. Dat vraagt tijd en geduld.
Uit een blog van Bert Brinkman: "Uit Australisch onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat onder 256 Olympische topsporters slechts 7% als kind ook uitblonk. Maar liefst 84% blonk als kind niet uit, was nooit gescout en had zelden of nooit in het eerste team van een vereniging gespeeld."
Ik geloof nooit dat de gemiddelde voetbalclub het vinden van de talenten beter voor elkaar heeft dan het Australisch Olympisch Comité.
Zo bestaat nog steeds het geboortekwartaaleffect. Het al dertig jaar niet oplossen van dit probleem betekent dat al dertig jaar 30% van het talent is weggespoeld.
In dit licht is de oplossing voor het geboortekwaartaaleffect van Edwin Petersen, hoofd van de academie van Vitesse in de Gelderlander tenenkrommend slecht: ,,Je kunt de peildatum veranderen’’. Die oplossing is van dezelfde simpelheid als Trump die voorstelt om alle leraren te bewapenen om minder schietincidenten op scholen te krijgen.
Door het gebruik van selectietrainingen en selectieteams wordt het probleem nog groter. Het houden van selectiewedstrijden staat haaks op de lange termijn en is zoiets als het noteren van temperatuur op alleen 5 mei om de klimaatverandering over honderd jaar vast te stellen.
Selectieteams worden vaak anders behandeld. Dat is vaak oneerlijk maar vooral dom.
Zo heeft het anders behandelen van jonge spelers met talent in een selwctieteam direct invloed op hun mindset. Bij welke clubs speelt JO10-1 op het hoofdveld en moet JO10-4 ergens achteraan op veld vier? Wat doet dat met de houding van spelers in de JO10-1?
Doordat talenten in de watten worden gelegd, ontwikkelen ze de verkeerde mindset en vergeten dat er veel inspanning nodig is om de top de halen.
Wat dat voor gevolgen kan hebben is in dit schokkende verhaal te lezen.
De lange weg van talent naar volwassenheid vergt vooral vertrouwen, doorzettingsvermogen en geduld. Als pupillentrainer ben je vaak maar bij een kort stukje van de reis. De juiste koers houden en vertrouwen geven is dan ook mijn motto. Voor alle spelers.
Want mijn hoop is dat mijn spelers al hun talenten kunnen ontplooien. Zodat ik bijvoorbeeld over twintig jaar naar een mooie speelfilm kan kijken met een fantastische acteur. Omdat soms blijkt dat het talent van het perfect nadoen van het juichen van Ronaldo ook iets heel anders moois kan opleveren.
Of er eentje in het team zit die voldoende voetbaltalent en doorzettingsvermogen heeft om de top of zelfs het eerste elftal te halen valt moeilijk te zeggen. Dat is ook het grote probleem met talent, de onzekerheidsfactor is enorm.
Alleen mensen kunnen niet zo goed omgaan met onzekerheid en als gevolg daarvan gaan ze rare fratsen uithalen om aan de onzekerheid te ontkomen. Neem bijvoorbeeld de beurs; daar is onzekerheid troef en tegelijkertijd proberen duizenden instanties je te laten geloven dat zij wel zekerheid kunnen brengen, als je maar betaald.
Een rare frats is ook het selecteren van vijfjarigen door Betaald Voetbalclubs. Ze zoeken nog net geen embryo's uit. In het Zweedse ijshockey selecteren een stuk later en veel slimmer.
Bij onzekerheid worden enkelvoudige gebeurtenissen gebruikt als bewijs voor een langdurig onzeker proces. Zo is de eerste dag van boven de 30 graden het bewijs van de klimaatverandering en de eerstvolgende nacht van 15 graden onder nul het bewijs dat de klimaatverandering echt niet bestaat.
Een fantastisch doelpunt van 20 meter in de kruising is al snel het bewijs van een supertalent en een enorme blunder in de volgende wedstrijd laat zien dat de speler er niets van kan. Op deze manier is Jorrit Hendrix het enkelvoudig bewijs van het doordachte selectiebeleid van PSV.
Helaas, zo werkt het niet. Talent en talentontwikkeling is iets van de lange adem. Het duurt gewoon lang en er zijn veel factoren die bepalen of iemand tot bloei komt. Dat vraagt tijd en geduld.
Uit een blog van Bert Brinkman: "Uit Australisch onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat onder 256 Olympische topsporters slechts 7% als kind ook uitblonk. Maar liefst 84% blonk als kind niet uit, was nooit gescout en had zelden of nooit in het eerste team van een vereniging gespeeld."
Ik geloof nooit dat de gemiddelde voetbalclub het vinden van de talenten beter voor elkaar heeft dan het Australisch Olympisch Comité.
Zo bestaat nog steeds het geboortekwartaaleffect. Het al dertig jaar niet oplossen van dit probleem betekent dat al dertig jaar 30% van het talent is weggespoeld.
In dit licht is de oplossing voor het geboortekwaartaaleffect van Edwin Petersen, hoofd van de academie van Vitesse in de Gelderlander tenenkrommend slecht: ,,Je kunt de peildatum veranderen’’. Die oplossing is van dezelfde simpelheid als Trump die voorstelt om alle leraren te bewapenen om minder schietincidenten op scholen te krijgen.
Selectieteams worden vaak anders behandeld. Dat is vaak oneerlijk maar vooral dom.
Zo heeft het anders behandelen van jonge spelers met talent in een selwctieteam direct invloed op hun mindset. Bij welke clubs speelt JO10-1 op het hoofdveld en moet JO10-4 ergens achteraan op veld vier? Wat doet dat met de houding van spelers in de JO10-1?
Doordat talenten in de watten worden gelegd, ontwikkelen ze de verkeerde mindset en vergeten dat er veel inspanning nodig is om de top de halen.
Wat dat voor gevolgen kan hebben is in dit schokkende verhaal te lezen.
De lange weg van talent naar volwassenheid vergt vooral vertrouwen, doorzettingsvermogen en geduld. Als pupillentrainer ben je vaak maar bij een kort stukje van de reis. De juiste koers houden en vertrouwen geven is dan ook mijn motto. Voor alle spelers.
Want mijn hoop is dat mijn spelers al hun talenten kunnen ontplooien. Zodat ik bijvoorbeeld over twintig jaar naar een mooie speelfilm kan kijken met een fantastische acteur. Omdat soms blijkt dat het talent van het perfect nadoen van het juichen van Ronaldo ook iets heel anders moois kan opleveren.
Reacties