Snel leren fietsen
Weet je hoe je kinderen snel leert fietsen? Nee? Nou, snel verder lezen want dat verklap ik aan het het einde van deze blog.
Voor de vakantie werd ik in één week met maar liefst vier verschillende leermethodes, niet te verwarren met leerstijlen, geconfronteerd. Op maandag kregen we de mededeling dat mijn middelste zoon - die van de mooie illustraties bij mijn blogs - was toegelaten tot de pilotklas van het formatief leren. Formatief leren is - eenvoudig samengevat - leren zonder cijfers.
Op woensdag werd bekend gemaakt dat Adrie Poldervaart was aangesteld als trainer van Excelsior. Bij dat nieuws werd bekend dat Adrie een groot voorstander is van differentieel leren. Ik kende de term niet maar navraag leerde dat het gaat over aanleren waarbij variatie een belangrijke rol speelt. Herkenbaar omdat die verdacht veel lijkt op trainingen die ik bij volleybal deed.
In het midden van die week stuitte ik via Twitter op een blog over impliciet leren van Willem Weijs. Een methode waarbij je vooral de omstandigheden laat bepalen wat mensen leren.
De week werd afgesloten in de kroeg met een discussie over voetbal waar het verschil tussen blocked en random training aan de orde kwam. Bij blocked-training biedt de trainer in stapjes (blocks) eenvoudige oefeningen aan voor het aanleren. Bijvoorbeeld het stoppen van de bal oefen je aangespeeld over twee meter. Pas als het stoppen beheerst wordt over die afstand, komt er een nieuw stapje bij. Bij random-training is de variatie vanaf het begin veel groter vandaar random.
Kortom het was me het leermethoden-weekje wel. Leuk, al die leermethodes, zul je denken, maar wat heb ik eraan? En hoe leer ik mijn kind nu snel fietsen?
OK, over het geheim van snel leren fietsen dan : Mijn oudste zoon kreeg rond zijn derde verjaardag een driewieler. Na twee jaar daarop gereden te hebben, kreeg hij op zijn vijfde verjaardag een fiets. Leren fietsen met en zonder zijwieltjes ging vervolgens uiterst moeizaam.
Na veel oefenen met allerlei tips en aanwijzingen van mijn kant en vele valpartijen kon hij een maand of zes later een beetje fietsen. De doorslag gaf echter niet al mijn goedbedoelde pogingen tot hulp maar dat de stickers die hij kreeg voor elke keer dat hij viel. Vanaf dat moment viel hij namelijk niet meer.
De middelste zoon kreeg op zijn derde verjaardag geen driewieler maar een loopfiets. Daarmee kon hij, zonder enige aanwijzing, al snel uit de voeten. Rond zijn vierde jaar ging hij het op een normale fiets proberen. Na eerst de kat uit de boom te hebben gekeken, reed hij binnen een paar fietsend weken rond.
De jongste kreeg toen hij pas net kon lopen al een loopfiets. Nog voor zijn derde jaar scheurde hij op de loopfiets rond alsof hij nooit anders had gedaan. Toen hij drieënhalf was zetten we hem op een gewone fiets en binnen twee uur(!) reed hij rond op de fiets.
Moraal van het verhaal: als je jouw kind snel wilt leren fietsen, koop je een loopfiets. Geen driewielers en al helemaal geen fiets met zijwieltjes. De sleutel van leren fietsen zit hem bij het leren balanceren en corrigeren en niet leren ronddraaien van trappers. Kortom de leermethode maakt een groot verschil.
Is een trainer dan nog van belang? Nou in ieder geval wel als de trainer de verkeerde aanpak kiest en toch een fiets met zijwieltjes of een driewieler aan komt zetten. Daarom een gepast : "Sorry!" voor mijn oudste zoon.
De tip voor alle trainers: verdiep je in wat je aanleert en vooral met welke methode. Het spaart je spelers tijd en jou stapels excuses.
Noot Richard-Engelfriet-Disclaimer: Nee, er is geen dubbelblind wetenschappelijk onderzoek die mijn stelling over loopfietsen ondersteund. Volgens Richard is het dan niet bewezen. Ik heb slechts een steekproef van drie kinderen want meer kregen we er samen niet. Het staat iedereen dan ook vrij om wel zijwieltjes te kopen. Dat is misschien wel zo sociaal voor het - ik denk uitstervende - beroep van zijwieltjeshandelaar.
Het verschil in leerresultaat tussen blocked en random training is wel vaker wetenschappelijk onderzocht en valt vrijwel altijd in het voordeel van het laatste uit.
Voor de vakantie werd ik in één week met maar liefst vier verschillende leermethodes, niet te verwarren met leerstijlen, geconfronteerd. Op maandag kregen we de mededeling dat mijn middelste zoon - die van de mooie illustraties bij mijn blogs - was toegelaten tot de pilotklas van het formatief leren. Formatief leren is - eenvoudig samengevat - leren zonder cijfers.
Op woensdag werd bekend gemaakt dat Adrie Poldervaart was aangesteld als trainer van Excelsior. Bij dat nieuws werd bekend dat Adrie een groot voorstander is van differentieel leren. Ik kende de term niet maar navraag leerde dat het gaat over aanleren waarbij variatie een belangrijke rol speelt. Herkenbaar omdat die verdacht veel lijkt op trainingen die ik bij volleybal deed.
In het midden van die week stuitte ik via Twitter op een blog over impliciet leren van Willem Weijs. Een methode waarbij je vooral de omstandigheden laat bepalen wat mensen leren.
De week werd afgesloten in de kroeg met een discussie over voetbal waar het verschil tussen blocked en random training aan de orde kwam. Bij blocked-training biedt de trainer in stapjes (blocks) eenvoudige oefeningen aan voor het aanleren. Bijvoorbeeld het stoppen van de bal oefen je aangespeeld over twee meter. Pas als het stoppen beheerst wordt over die afstand, komt er een nieuw stapje bij. Bij random-training is de variatie vanaf het begin veel groter vandaar random.
Kortom het was me het leermethoden-weekje wel. Leuk, al die leermethodes, zul je denken, maar wat heb ik eraan? En hoe leer ik mijn kind nu snel fietsen?
OK, over het geheim van snel leren fietsen dan : Mijn oudste zoon kreeg rond zijn derde verjaardag een driewieler. Na twee jaar daarop gereden te hebben, kreeg hij op zijn vijfde verjaardag een fiets. Leren fietsen met en zonder zijwieltjes ging vervolgens uiterst moeizaam.
Na veel oefenen met allerlei tips en aanwijzingen van mijn kant en vele valpartijen kon hij een maand of zes later een beetje fietsen. De doorslag gaf echter niet al mijn goedbedoelde pogingen tot hulp maar dat de stickers die hij kreeg voor elke keer dat hij viel. Vanaf dat moment viel hij namelijk niet meer.
De middelste zoon kreeg op zijn derde verjaardag geen driewieler maar een loopfiets. Daarmee kon hij, zonder enige aanwijzing, al snel uit de voeten. Rond zijn vierde jaar ging hij het op een normale fiets proberen. Na eerst de kat uit de boom te hebben gekeken, reed hij binnen een paar fietsend weken rond.
De jongste kreeg toen hij pas net kon lopen al een loopfiets. Nog voor zijn derde jaar scheurde hij op de loopfiets rond alsof hij nooit anders had gedaan. Toen hij drieënhalf was zetten we hem op een gewone fiets en binnen twee uur(!) reed hij rond op de fiets.
Moraal van het verhaal: als je jouw kind snel wilt leren fietsen, koop je een loopfiets. Geen driewielers en al helemaal geen fiets met zijwieltjes. De sleutel van leren fietsen zit hem bij het leren balanceren en corrigeren en niet leren ronddraaien van trappers. Kortom de leermethode maakt een groot verschil.
Is een trainer dan nog van belang? Nou in ieder geval wel als de trainer de verkeerde aanpak kiest en toch een fiets met zijwieltjes of een driewieler aan komt zetten. Daarom een gepast : "Sorry!" voor mijn oudste zoon.
De tip voor alle trainers: verdiep je in wat je aanleert en vooral met welke methode. Het spaart je spelers tijd en jou stapels excuses.
Noot Richard-Engelfriet-Disclaimer: Nee, er is geen dubbelblind wetenschappelijk onderzoek die mijn stelling over loopfietsen ondersteund. Volgens Richard is het dan niet bewezen. Ik heb slechts een steekproef van drie kinderen want meer kregen we er samen niet. Het staat iedereen dan ook vrij om wel zijwieltjes te kopen. Dat is misschien wel zo sociaal voor het - ik denk uitstervende - beroep van zijwieltjeshandelaar.
Het verschil in leerresultaat tussen blocked en random training is wel vaker wetenschappelijk onderzocht en valt vrijwel altijd in het voordeel van het laatste uit.
Reacties